Ik vroeg mij altijd af hoe velen zo kunnen denken, en waardoor ze geïnspireerd zijn om deze theorie of misschien wel beter deze misvatting als waarheid te zien. Het is misschien ergens waar ook wel voor de hand liggend als ik mij zou moeten verplaatsen in de deze gedachte. Je eet, je eten komt in de buik, je buik wordt dikker dus laten wij daar nu activiteit creëren waardoor we daar ook weer vet gaan verbranden. Of die eindeloze teleshop succes verhalen. Ooit bij nagedacht wat die mensen, of beter modellen doen om zo’n strakke buik te krijgen? Nee dat zit hem niet in dat geweldige apparaat.
Alle onderzoeken wijzen er tot nu toe op dat lokaal afvallen, in dit geval buikvet verliezen niet kan. Het enige wat tot nu toe aangetoond is dat we door activatie van buikspieren de doorbloeding en de verhoging van de temperatuur rondom de buikstreek de afvoer van afvalstoffen en dus ook vetten kunnen verhogen. Maar helaas is deze winst voor al die inspanning miniem.
De enige motivatie voor de gemiddelde sporter om aan buikspiertraining of beter corestability workouts deel te nemen is vanuit het herstellen van rugklachten, preventief werken aan een gezonde rug of specifiek voor sporters die hier maximaal rendement uit halen bij hun specifieke sportprestaties.
Voor het verliezen van buikvet moet je simpelweg een negatieve energiebalans creëren, wat inhoud dat je gewoon meer moet verbranden(lees flink bewegen en bij voorkeur krachttraining) dan dat je inneemt, of minder innemen dan dat je in werkelijkheid nodig hebt. Uiteraard zijn daarbij de verhoudingen in eiwitten, koolhydraten, en vetten bepalend in om gezond en duurzaam je vetpercentage te kunnen verlagen.
Frank van Amersfoort, Frank van Amersfoort, personaltrainer, (voedings)coach en tevens eigenaar van Club The Chariot